Ang Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation (TENS) naglihok sa mga prinsipyo sa modulasyon sa kasakit pinaagi sa peripheral ug sentral nga mekanismo. Pinaagi sa paghatud sa mga low-voltage nga electrical impulses pinaagi sa mga electrodes nga gibutang sa panit, ang TENS nagpalihok sa dagkong myelinated A-beta fibers, nga nagpugong sa pagpasa sa nociceptive signal pinaagi sa dorsal horn sa spinal cord, usa ka panghitabo nga gihulagway sa gate control theory.
Dugang pa, ang TENS mahimong mag-aghat sa pagpagawas sa endogenous opioids, sama sa endorphins ug enkephalins, nga dugang nga makapahuyang sa panglantaw sa kasakit pinaagi sa pagbugkos sa opioid receptors sa central ug peripheral nervous system. Ang diha-diha nga analgesic epekto mahimong makita sa sulod sa 10 ngadto sa 30 minutos human sa pagsugod sa stimulation.
Sa gidaghanon, gipakita sa mga klinikal nga pagsulay nga ang TENS mahimong mosangpot sa usa ka mahinungdanon nga pagkunhod sa istatistika sa mga marka sa VAS, kasagaran tali sa 4 ug 6 nga mga punto, bisan pa ang mga kalainan nagdepende sa indibidwal nga mga threshold sa kasakit, ang piho nga kondisyon sa kasakit nga gitambalan, pagbutang sa electrode, ug ang mga parameter sa stimulation (pananglitan, frequency ug intensity). Ang ubang mga pagtuon nagsugyot nga ang mas taas nga mga frequency (pananglitan, 80-100 Hz) mahimong mas epektibo alang sa mahait nga pagdumala sa kasakit, samtang ang mas ubos nga mga frequency (pananglitan, 1-10 Hz) mahimong makahatag og mas dugay nga mga epekto.
Sa kinatibuk-an, ang TENS nagrepresentar sa usa ka non-invasive adjunctive therapy sa acute pain management, nga nagtanyag og paborableng benefit-to-risk ratio samtang gipamenos ang pagsalig sa pharmacological interventions.
Oras sa pag-post: Abr-07-2025
